Wypadki drogowe zdarzają się, mimo zachowania ostrożności i stosowania się do przepisów drogowych państwa, w którym doszło do zdarzenia. Pośpiech, brawura, nieuwaga czy zmęczenie powodują najwięcej wypadków drogowych. Najbardziej niebezpieczne są wypadki zaistniałe przy dużej prędkości lub z udziałem pieszych czy rowerzystów. Jak się wtedy zachować? Jakich procedur dopełnić, by zapewnić sobie uzyskanie odszkodowania lub zwrot kosztów związanych z naprawą pojazdu – poniżej kilka kluczowych informacji o wypadkach drogowych w Norwegii.

 

Rodzaje wypadków komunikacyjnych

  • kolizje pojazdów, zderzenia ze zwierzyną leśną lub najechanie na elementy infrastruktury drogowej
  • szkody parkingowe, zderzenia lub uszkodzenia zaparkowanych pojazdów
  • wypadki komunikacyjne z obrażeniami ciała u kierowcy lub pasażera
  • potrącenie pieszego na przejściu dla pieszych lub w miejscu niedozwolonym
  • potrącenie rowerzysty na drodze, ścieżce rowerowej, przejeździe
  • z udziałem motocyklisty

 

W wyniku zdarzeń komunikacyjnych powstają szkody:

  • na pojazdach – uszkodzenia pojazdów, szkody częściowe lub całkowite, gdy naprawa jest nieopłacalna
  • osobowe – uszkodzenia ciała, uszczerbki na zdrowiu, złamania, skręcenia, rany i urazy
  • śmiertelne – gdy w wyniku wypadku śmierć poniesie kierowca lub pasażer pojazdu albo osoba potrącona przez pojazd

 

Odpowiedzialność cywilna sprawcy

Nadrzędną podstawą odpowiedzialności sprawcy zdarzenia jest pokrycie wszelkich szkód z jego polisy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej (OC sprawcy). W takim wypadku odszkodowanie za wypadek spowodowany z winy kierującego pojazdem będzie możliwe do uzyskania z jego polisy OC. Podczas wypadku lub zdarzenia drogowego należy więc przede wszystkim pozyskać dane osobowe sprawcy oraz jego ubezpieczyciela i numer polisy OC.

W Norwegii zgodnie z prawem ustawa regulująca odpowiedzialność firmy ubezpieczeniowej za szkody wyrządzone przez pojazdy to  Bilansvarsloven – BAL. Podstawą prawną roszczeń za szkody na osobie to ustawa Skadeerstatningsloven – SKL.

Aby uzyskać odszkodowanie muszą zostać spełnione 3 przesłanki: musi zaistnieć zasada odpowiedzialności podmiotu, szkoda lub strata finanowa oraz musi wystąpić związek przyczynowy między podstawą odpowiedzialności a szkodą.

 

W przypadku szkody wyrządzonej przez nieubezpieczonego sprawcę lub jeśli sprawca zbiegł z miejsca zdarzenia i nie da się go ustalić, odszkodowanie wypłacane jest przez Trafikkforsikringsforeningen – Norweski Fundusz Gwarancyjny.

 

Procedura dochodzenia odszkodowania

Celem uzyskania odszkodowania za wypadek komunikacyjny spowodowany przez kierującego pojazdem mechanicznym należy zgłosić szkodę do ubezpieczyciela OC pojazdu sprawcy w terminie 3 lat od daty zdarzenia (termin przedawnienia roszczeń w Norwegii).

Przy zgłoszeniu należy wskazać dane polisy OC sprawcy, sposób likwidacji szkody oraz sposób wypłaty odszkodowania, przekazując pod wskazany numer szkody dokumenty potwierdzające odpowiedzialność i wysokość szkody.

 

W przypadku szkody na pojeździe w Norwegii istnieją 3 sposoby rozliczenia szkody:

  • naprawa – następuje naprawa pojazdu, celem przywrócenia go do stanu sprzed szkody i rozliczenie kosztów naprawy przez zakład naprawczy z ubezpieczycielem
  • rozliczenie gotówkowe – jeśli poszkodowany chce samodzielnie naprawić pojazd, a nie jest to szkoda całkowita, ubezpieczyciel wyliczy koszty naprawy i wypłaci stosowne odszkodowanie
  • wymiana – to rozliczenie szkody w przypadku, gdy naprawa jest nieopłacalna, ubezpieczyciel wypłaci kwotę pozwalającą na zakup tożsamego pojazdu jak uszkodzony

 

Szkody osobowe – czyli rekompensata szkody fizycznej następuje poprzez wypłatę zadośćuczynienia przez Ubezpieczyciela po udokumentowaniu odniesionych obrażeń oraz wszelkich szkód materialnych związanych z wypadkiem. Zgłoszenie i sprecyzowanie roszczeń następuje do Ubezpieczyciela sprawcy zdarzenia i wymaga oceny doznanego uszczerbku na zdrowiu przez lekarza orzecznika. Ubezpieczyciel wypłaca stosowne odszkodowanie adekwatne do doznanej szkody.

W przypadku szkód osobowych możliwe jest zawarcie ugody z Ubezpieczycielem, aby uniknąć długotrwałego i kosztowego postępowania sądowego. Taka ugoda zamyka wszelkie roszczenia związane z wypadkiem na przyszłość, przed jej zawarciem dobrze skonsultować się z adwokatem lub profesjonalnym pełnomocnikiem, który dysponuje także ekspertem medycznym do weryfikacji uszczerbku na zdrowiu.

 

Dokumenty konieczne do zgłoszenia i uzyskania odszkodowania

Samo zgłoszenie szkody do Ubezpieczyciela nie wystarczy, należy jeszcze udowodnić odpowiedzialność sprawcy oraz udokumentować wysokość szkody. Szczegóły dotyczące kompletu dokumentacji koniecznej do zgłoszenia znajdziesz tutaj.

Przy szkodzie na pojeździe należy udostępnić notatkę policji lub wspólne oświadczenie o zdarzeniu drogowym wskazujące na okoliczności wypadku oraz odpowiedzialność sprawcy. Należy przeprowadzić oględziny przez rzeczoznawcę lub przedstawić ubezpieczycielowi kosztorys kosztów naprawy pojazdu oraz wykazać zakres dodatkowych szkód – koszty holowania, przestoju lub płatnego postoju pojazdu najlepiej na podstawie faktur lub rachunków kosztowych.

 

Szkody osobowe, czyli obrażenia ciała, rany, urazy, traumy powypadkowe należy udokumentować dokumentacją medyczną z prowadzonego leczenia powypadkowego. Najlepiej, aby kontrolę i konsultacje medyczne rozpocząć niezwłocznie po wypadku (do 72h). Roszczenia można zgłosić jeszcze w trakcie leczenia, uzupełniając dokumenty na późniejszym etapie. W przypadku roszczeń osobowych konieczne jest także udokumentowanie kosztów leczenia – fakturami, rachunkami. Należy również wykazać wszelkie przyszłe koszty związane z urazem lub leczeniem np. kosztowne zabiegi, rehabilitacje lub sprzęt ortopedyczny.

 

Rodzaje roszczeń odszkodowawczych w szkodach komunikacyjnych

W przypadku uszkodzonego pojazdu można się ubiegać o zwrot:

  • kosztu naprawy lub rozliczenie szkody całkowitej
  • kosztu holowania pojazdu, postoju na płatnym parkingu np. policyjnym
  • kosztów związanych z wynajmem pojazdu zastępczego
  • utraty wartości rynkowej pojazdu

 

Dla roszczeń szkód osobowych można się starać o:

– zadośćuczynienie – za uszczerbek na zdrowiu (menestatning) oraz szkody fizyczne, ból,   cierpienia i tramę oraz trwałe skutki w postaci blizn, zeszpecenia, deformacji

  • odszkodowanie – rekompensata szkody materialnej (majątkowej) – refundację kosztów leczenia, dojazdów, zabiegów, ale także utraty części dochodu i korzyści finansowych, jakie poszkodowany mógłby osiągnąć, gdyby nie wypadek.

To także pokrycie wszelkich szkód związanych ze śmiercią poszkodowanego, pochówkiem i stratą materialną dla rodziny (uzupełnienie zasiłku pogrzebowego w przypadku strat finansowych poniesionych przez bliskich i dochodów żywiciela rodziny).